Werkbund osiedle Baba nie masz współrzędnych domy architekci model 3D Łączność Na pierwszy rzut oka dom rodzinny Václava Letošníka, autorstwa Františka Kavalíra, jest bardzo prosty. W 1933 roku zniknął taras i został zastąpiony dwoma pomieszczeniami. Dużej modyfikacji uległo również wejście i fasada z trzema pasami sześcioczęściowych okien. Zostały one zastąpione oknami o tej samej wielkości, ale trzyczęściowymi. František Kavalír (*1878 Osek +1932 Praga) Architekt, publicysta i przedsiębiorca budowlany, uczeń Jana Kotěry i kolega z roku Josefa Gočára w Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze. W 1914 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Architektów i towarzystwa Za starou Prahu [Dla starej Pragi] oraz współzałożycielem instytucji Artěl, której był prezesem, stawiającej sobie za cel rozwój czeskiego przemysłu artystycznego. Spółdzielnia ta skupiała postępowych przedstawicieli czeskiej sceny artystycznej i projektowej. Na Babie zaprojektował domy Uhlíř i Letošník. Ze swoim bratem Václavem byli także budowniczymi tych i innych domów, których nie projektowali. 1899-1903 studia u prof. Jana Kotěry w Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze później wraz z bratem Václavem prowadził działalność budowlaną w Pradze aktywny działacz Artěl [Spółdzielni Sztuki Użytkowej] i Czechosłowackiego Związku Twórczego (SČSD) Ważniejsze realizacje około 1923 r. szkoła, Vinohradská třída, Praga-Vinohrady około 1925 r. szkoła, Humpolec około 1927 r. osiedle mieszkaniowe Praga-Hřebenka 1928 potrójny dom, Praga-Střešovice domy Stowarzyszenia Przedsiębiorców Budowlanych, Praga-Nowe Miasto 1932 dom jednorodzinny Antonína Uhlířa i dom jednorodzinny Boženy i Václava Letošníków, Baba, Praga-Dejvice Na Ostrohu 47, nr ew. 1795 Dom Václava Letošníka i Boženy Letošníkowej Architekt: František Kavalír Budowniczowie: bracia Václav i František Kavalír dom Letošník obecnie, 2020 r. dom Letošník, stan pierwotny (elewacja północna od strony ulicy) Właściciel Václav Letošník Václav Letošník (1891-1955) był jednym z najlepszych czeskich topografów. Brał udział w separacji archiwalnej z Austrią po 1918 r., poświęcił się nomenklaturze topograficznej przy Akademii Nauk, był kierownikiem Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Aż do śmierci pracował jako kierownik w Centralnym Archiwum Państwowym.