Werkbund osiedle Baba nie masz współrzędnych domy architekci model 3D Łączność Podobnie jak sąsiednia willa Vaváčka, autorstwa Oldřicha Starégo, Antonín Heythum i Evžen Linhart w domu rodzinnym Emanuela Liségo powtarzają ten sam układ pięter dla dwóch rodzin, zwieńczony dużym nasłonecznionym tarasem. Dom Lisego wyróżniał się z serii domów z dwoma mieszkaniami dzięki połączeniu salonu z loggią, ogrodem zimowym i sypialnią. Obaj architekci inspirowali się białymi willami Le Corbusiera. Evžen Linhart (*1898 Kouřim +1949 Praga) Architekt i projektant mebli, uczeń Antonína Engela na Politechnice w Pradze. Jego twórczość jest oparta na puryzmie (współzałożyciel nieformalnej grupy młodych architektów o nazwie Puristická čtyřka [Purystyczna czwórka] i związku artystycznego Devětsil) i czeskim modernizmie, który stanowił wyraźną przeciwwagę dla popularnego wówczas dekoratywizmu. Pod wpływem dzieł Le Corbusiera stał się później przedstawicielem funkcjonalizmu. Był członkiem grupy ARDEV i Stowarzyszenia Artystów Plastyków Mánes. W swoich projektach, z których większość niestety nie została zrealizowana, łączy niezwykle plastyczną wyrazistość planowania i strukturalną czystość z wyczuciem detalu. Wraz z Antonínem Heythumem zaprojektował dom rodziny Lisých na Babie. 1918-1924 studia w dziedzinie architektury na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze u prof. Rudolfa Kříženeckiego i prof. Antonína Engela 1924-1945 zatrudniony w biurze budowlanym Magistratu Miasta Stołecznego Praga 1946-1949 dyrektor Departamentu Wystaw w Ministerstwie Informacji Znaczące realizacje 1924-1925 blok mieszkalny, Praga-Žižkov 1925 blok mieszkalny, Praga-Hostivař 1927-1929 własna willa, Praga-Dejvice 1932 dom jednorodzinny Marii i Emanuela Lisých (współpraca z Antonínem Heythumem) 1938 dom mieszkalny, Praga-Dejvice 1946-1958 dom wielorodzinny Zakładów Chemicznych im. Stalina, Horní Litvínov (współpraca z Václavem Hilskim) 1947 r. ekspozycja czechosłowacka na Triennale di Milano, Mediolan Na Ostrohu 50, nr ew. 1710 Dom Emanuela Lisego i Marii Lisej Architekt: Antonín Heythum i Evžen Linhart Budowniczowie: Theodor Heinz i Antonín Slíva dom Lisý obecnie, 2020 r. dom Lisý, stan oryginalny (elewacja południowa) Właściciel Emanuel Lisý i Marie Lisá Państwo Emanuel i Marie Lisý z córką wprowadzili się do willi w 1932 roku, gdy Emanuel Lisý został zatrudniony jako redaktor Czechosłowackiego Radia. Antonín Heythum (*1901 Most +1954 Rottach, Bawaria) Scenograf, grafik, architekt i projektant mebli. Pracował jako scenograf w początkowym okresie działalności Teatru Wyzwolonego [Osvobozené divadlo]. Krótko praktykował w paryskim atelier Le Corbusiera, w 1936 roku zdobył złoty medal na Triennale w Mediolanie w kategorii Scenografia teatralna. W 1938 roku wyjechał do USA, aby przygotować czechosłowacki pawilon na wystawę światową w Nowym Jorku i wystawę w San Francisco. W USA pozostał już na stałe, poświęcając się pracy akademickiej. Początkowo czerpał inspirację z kubizmu, ale stopniowo jego styl ewoluował w stronę prostoty i wszechstronności funkcjonalizmu. Przede wszystkim był pionierem konstruktywizmu teatralnego. W branży meblarskiej był zwolennikiem standardowego, funkcjonalistycznego wzornictwa przeznaczonego do produkcji seryjnej. Jest współautorem pracy Design for Use z 1944 roku. Na Babie razem z Evženem Linhartem zaprojektował dom Lisý. 1920-1924 studia dziedzinie architektury, inżynierii lądowej i konstrukcji okrętowych na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze 1924-1939 architekt, projektant i scenograf w Pradze 1939 emigracja do USA 1940-1941 wykładał w New School for Social Research w Nowym Jorku 1941-1946 wykładał w California Institute of Technology 1946-1950 wykładał na Syracuse University Najważniejsze realizacje 1924-1938 projekty scenograficzne dla czołowych czeskich teatrów 1932 dom rodzinny Marii i Emanuela Lisých (współpraca z Evženem Linhartem), Baba, Praga-Dejvice 1935 Pawilon Czechosłowacki na Wystawie Światowej w Brukseli