Werkbund osiedle Baba nie masz współrzędnych domy architekci model 3D Łączność Architekt Oldřich Starý dla malarza i grafika Cyrila Boudy zaprojektował dom jednorodzinny z pracownią i przyległym gabinetem do tworzenia akwafort. Dwupoziomową pracownię połączył z częścią mieszkalną za pomocą przesuwnej ściany, a dodatkowo za pomocą zewnętrznych schodów połączył ją z ogrodem. Oldřich Starý (*1884 Praga +1971 Praga) Pionier czeskiego funkcjonalizmu, architekt, teoretyk i pedagog będący jedną z najwybitniejszych postaci czeskiej architektury nowoczesnej dwudziestolecia międzywojennego, propagował zasady „nowej architektury”, czystość, prawdziwość form, a przede wszystkim przekonanie, że architektura to nie sztuka, ale „dzieło kultury oparte na nauce”. Bardzo wcześnie stał się surowym krytykiem nadmiernej dekoracji fasad. Wzorując się na ideale domu Corbusiera jako „maszyny do mieszkania”, zaprojektował aż cztery domy na Babie (Heřman, Bouda, Vaváček i Sutnar). Jest autorem domu pałacowego w alei Národní třída w Pradze, który zaprojektował w 1936 roku dla Czechosłowackiego Związku Twórczego. Był jego prezesem od 1935 roku. Przewodniczył także Klubowi Architektów oraz był redaktorem magazynu funkcjonalistycznego Stavba [Budowa]. Został profesorem, a później rektorem Politechniki w Pradze. 1903-1909 studia w dziedzinie architektury u prof. Josefa Schulza i prof. Jana Evangelisty Kouli na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze 1912-1919 Profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pilźnie 1913 członek założyciel Klubu Architektów 1920-1945 profesor w Państwowej Przemysłowej Szkole Budownictwa w Pradze 1920-1948 przewodniczący Klubu Architektów 1922-1939 redaktor naczelny magazynu Stavba [Budowa] 1939-1971 redaktor naczelna magazynu Architektura 1945-1970 profesor architektury na ČVUT [Politechnice Czeskiej] w Pradze 1948 rektor ČVUT [Politechniki Czeskiej w Pradze] Znaczące realizacje 1928 dom jednorodzinny na Wystawie Kultury Współczesnej w Czechosłowacji, Brno 1929-1932 wille, Praga-Dejvice 1934-1936 1932 dom jednorodzinny Iški i Ladislava Sutnarów, dom jednorodzinny Františka Heřmana, dom jednorodzinny Cyrila Boudy i dom jednorodzinny Karli i Gustava Vaváčków, Baba, Praga-Dejvice 1934-1936 Pałac Przemysłu Artystycznego, Praga-Národní třída (współpraca z Františkiem Zelenką) 1935 willa, Praga-Braník Na Ostrohu 46, nr ew. 1712 Dom Cyryla Boudy Architekt: Oldřich Starý Budowniczowie: Václav i František Kavalírové dom Bouda obecnie, 2020 r. dom Bouda, stan oryginalny (elewacja południowa) Właściciel Cyril Bouda W 1930 roku Cyril Bouda (1901-1984) poślubił Evę Šimonovą, córkę T. F. Šimona, u którego malarz pracował jako asystent na Akademii Sztuk Pięknych. W latach trzydziestych Cyril Bouda zdobył wiele prestiżowych nagród w kraju i za granicą, m.in. krajową Nagrodę Schmidta w dziedzinie grafiki, wyróżnienie na międzynarodowym konkursie w Nowym Jorku czy Grand Prix w dziedzinie sztuki książkowej na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu w 1937 roku, a później również tytuł artysty narodowego. Rodzina Boudów nadal mieszka w tym domu.